Mijn naam is Monique Nieuwenhuysen, geboren in 1970. Moeder van twee jongens waarvan de een ADD bezit en de ander ADHD. Ik wil vooral niet vergeten te vermelden dat ik heel trots op ze ben.
Zelf ben ik nooit gediagnosticeerd geweest maar dat de jongens het van mij hebben geërfd, dat moge duidelijk zijn.
Beiden waren nog heel jong toen ze de diagnose kregen.
Al die jaren leer je hoe met ze om te gaan en het is bijzonder om te zien hoe we alle drie verschillend zijn en op sommige momenten van reactie of handelen zo op elkaar lijken. Mijn voordeel is dat ik al een lange tijd volwassen ben en ondertussen weet hoe ik in elkaar steek en wat de “gevolgen’ zijn van een reactie of handeling. De jongste (2006) slikt medicatie m.u.v. vakanties of zoals tijdens de Corona periode. Gelukkig is hij nu in de leeftijd gekomen dat gesprekken hem ook helpen en doen laten inzien wat handiger gedrag is. Uiteindelijk moet hij het zelf doen met de ondersteuning van mij, maar de gesprekken die we alle drie met elkaar hebben, zijn super. Het doel is: medicijn vrij te leven.
Tijdens de afgelopen jaren kwam ik er steeds meer achter hoeveel onbegrip er nog is.
Hoe meer ik mij erin verdiepte, hoe meer ik wilde “ondersteunen” want ik begrijp waar jong en oud tegenaan lopen.
Ik ben begonnen met cursus “ADHD coach”. Nadat ik het diploma had gehaald, ben ik gestart met “cognitieve gedragstherapeut”. Zo kan ik dieper in gaan op de gedachtes van de mens(jes), die een bepaald gevoel geven, waaruit weer een gedrag voortvloeit die niet altijd even handig is.
Mijn doel is om een ieder in zijn of haar eigen waarde te laten en samen te kijken naar wat wel werkt voor jou of dat van jouw kind in het leven. Een ding weten we zeker en dat is dat de gele briefjes, agenda’s en wekkers geen doorslaand succes zijn, want anders zouden er op het vlak van “vergeetachtigheid” geen probleem meer zijn geweest.